نویسنده: فاطمه وثوقی – عضو شورای مرکزی انجمن
کشاورزی متمرکز، کشاورزی فشرده یا کشاورزی صنعتی که در مقابل کشاورزی گسترده قرار دارد، گونه‌ای کشاورزی است که در آن ورودی و خروجی به ازای هر متر مکعب زمین بسیار بیشتر است. کشاورزی صنعتی با نسبت آیش کم (سال‌هایی که یک زمین شخم شده و چیزی در آن کاشته نشده‌است)، استفاده بیشتر از نهاده‌ها مانند سرمایه و نیروی کار ، و باردهی بالاتر محصول در واحد سطح زمین مشخص می‌شود.
کشاورزی تجاری امروزی از یک یا چند جهت کشاورزی متمرکز محسوب می‌شود. روش‌های کشاورزی که به روش های صنعتی تکیه زیادی دارند کشاورزی صنعتی نامیده شده و با نوآوری برای افزایش بهره‌وری شناخته می‌شوند. این روش‌ها شامل کاشت چندین محصول در یک سال، کاهش دفعات سال‌های آیش و اصلاح ارقام است. همچنین شامل افزایش استفاده از کودها ، تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهان، و سموم دفع آفات و کشاورزی مکانیزه می‌شود. در این گونه کشاورزی بر روی شرایط رشد، از جمله شرایط آب و هوا ، خاک ، آب ، علف های هرز و آفات تجزیه و تحلیل و کنترل بیشتری انجام می‌شود. کشتزارهای متمرکز در کشورهای توسعه یافته گسترش فراوانی یافته‌اند و در حال گسترش روزافزون در سراسر جهان هستند. بیشتر محصولاتی مانند گوشت ، محصولات لبنی ، تخم مرغ ، میوه ها و سبزیجات که در سوپرمارکت‌ها یافت می‌شوند در چنین مزارعی تولید شده‌اند.
برخی از مزارع متمرکز ممکن است از روش های پایدار استفاده کنند، اگرچه این امر نیازمند داشتن نیروی کار بیشتر یا بازده پایین‌تر است.
چگونگی انجام:
کشاورزی متمرکز بر سه‌پایه اصلی به منظور بالا بردن بهره‌وری زمین و انرژی استوار است که به ترتیب زیر هستند:
از میان بردن گیاهان خودرو و رقیب محصول در زمین کشاورزی
جلوگیری از تغذیه جانوران از محصولات کشاورزی
نگهداری جانوران دامی در مکان‌های سربسته و محافظت‌شده
این سیاست‌ها توسط به‌کارگیری مواد آفت‌کش یا هرزکش و نیز دامداری نوین اعمال می‌شوند. مواد آفت‌کش و هرزکش باعث می‌شوند که محصولات نه تنها انرژی بیشتری برای رشد به دست آورند، که از هدررفت انرژی ذخیره شده در آن‌ها توسط خورده شدنشان به دست جانورانی چون پرندگان و حشرات جلوگیری شود. دامداری نوین نیز در حفظ انرژی ذخیره شده در بدن دام‌ها مؤثر است چرا که مانع از راه رفتن زیاد آن‌ها و تخلیه این انرژی در محیط می‌شود.
